Η περίπτωση Νάστα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 09-12/2007

Με αφορμή την περίπτωση Νάστα:
Συμπτώματα κοινωνικής και πολιτικής παρακμής στη «μικρή μας πόλη».

Η πρόσφατη τρικυμία που ξεσήκωσε ο «αμείλικτα διωκόμενος», «εχθρός της κάθε μετριότητας» – και της άτυχης μετριοφροσύνης – Νάστας μας προκαλούν.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι ένα – μικρό, αλλά σημαντικό – τμήμα της τοπικής μας κοινωνίας, ταυτίζει την έννοια της παιδείας αποκλειστικώς με την επίτευξη ενός και μόνο στόχου: την εισαγωγή, με κάθε τρόπο σε μια ανώτερη ή ανώτατη σχολή…
Εν ονόματι αυτού του πολυπόθητου στόχου ένα κομμάτι των γονέων είναι διατεθειμένο να αντιπαρέλθει «λεπτομέρειες» όπως:
1. να βιώνουν τα παιδιά τους – στα πλέον καθοριστικά για τη διαμόρφωση των χαρακτήρων τους χρόνια – σχολικές συνθήκες τύπου 1967 – 1974.
2. να εθίζονται οι νέοι με τις αρχέγονες μεθόδους του χαφιεδισμού, ως αποτελεσματικού εργαλείου διαπαιδαγώγησης και επίλυσης των κρίσεων.
3. να αποκαθίσταται, ηθικώς και ιδεολογικώς, το τρίπτυχο «Ησυχία – Τάξις – Ασφάλεια» και να ανάγεται σε ακρογωνιαίο λίθο σύγχρονης (!) διοίκησης ενός σχολείου.
4. να δημιουργούνται τεχνητοί διαχωρισμοί στα σπλάχνα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, με κουτοπόνηρες επιλογές «αριστεύοντος υλικού».
5. να θεωρείται ηθική παρωνυχίδα το να παραδίδει καθηγητής του δημόσιου σχολείου ιδιαίτερα μαθήματα επ’ αμοιβή στους μαθητές του (γι’ αυτό μάλλον και η λέξη «αργυρώνητος» τείνει να εκλείψει από το λεξιλόγιό μας).
Το τραγικό είναι ότι οι γονείς αυτοί θεωρούν ότι «κάνουν το καλύτερο» για τα παιδιά τους… Και ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσιολογικό από έναν 17χρονο που το όνειρό του είναι να γίνει, π.χ., χωροφύλακας…
Υ.Γ. Προσφάτως ο ανεκδιήγητος Νάστας απεκάλεσε, μέσω ερτζιανών και απουσία του, τον Γιάννη Χριστόπουλο «αλητοκαθηγητή»…
Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν.
Ο Γ. Χ. αποτελεί για το δικό μας σύστημα αξιών – και για την συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας – ένα σύμβολο αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας, ηθικής ανωτερότητας και δικαίωσης της έννοιας εκπαιδευτικός.
Είναι ένας δάσκαλος που κρίνεται 10ετίες τώρα από τους χιλιάδες μαθητές του, ένας από τους ελάχιστους εκείνους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» που έδωσε τις μεγάλες «εξετάσεις» του πριν 35 χρόνια, απέναντι στους ιδεολογικούς μέντορες των Νάστηδων.
Μας περιποιεί λοιπόν τιμή και μας κάνει υπερήφανους το γεγονός ότι ο Γ.Χ. είναι φίλος και σύντροφός μας. Δεν θα επανέλθουμε ως εκ τούτου – τουλάχιστον λεκτικώς – επ’ αυτού.
Εκείνο όμως το τοπικό ΠΑΣΟΚ αισθάνεται ότι δεν το αφορά τίποτα από όλα αυτά; Αισθάνεται ότι μπορεί επ’ άπειρον να σιωπά; Έως πού φτάνει πια η περίφημη πολυσυλλεκτικότητα; Και τελικά με τύπους σαν τον φαιό-πράσινο Νάστα θα γίνει η «αριστερή στροφή»;
Προσέξτε όμως λίγο, σύντροφοι… Σ’ αυτή την πλευρά της στροφής τίποτα αριστερό δεν υπάρχει. Μόνον το ΛΑΟΣ και ο σκοταδισμός.