Η πολιτική συγκυρία

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ
ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Του Δημήτρη Παπαθανασίου



Για την ριζοσπαστική Αριστερά και ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ, στο διαμορφωμένο σημερινό πολιτικό σκηνικό παρουσιάζεται μια σημαντική ιστορική ευκαιρία να παίξει τον πλέον καθοριστικό και ουσιαστικό ρόλο τόσο μέσα πάντα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, που συναντούν την ευρεία συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας , όσο και μέσα από την συγκρότηση ενός νέου πολιτικού ρεύματος ριζοσπαστικο ποίησης ευρύτερων στρωμάτων της κοινωνίας.

Η ευνοϊκή για την Αριστερά πολιτική συγκυρία προκύπτει ουσιαστικά από δύο συνιστώσες, αλληλένδετες και αλληλοτροφοδοτούμενες: αφ` ενός από την εξαπόλυση μίας σκληρής νεοφιλελεύθερης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής εκ μέρους της κυβέρνησης, χαρακτηριστικά δείγματα της οποίας είναι η προώθηση του αντιλαϊκού ασφαλιστικού νόμου που πλήττει κύρια κατώτερες οικονομικά εργασιακές ομάδες και κυρίως του νέους εργαζόμενους και τις γυναίκες αλλά και του ξεπουλήματος καίριων και στρατηγικών τομέων της παραγωγής (λιμάνια, ΟΤΕ, Ολυμπιακή , κ.λ.π.) και από την άλλη από την χρόνια όπως όλα αποδεικνύουν αδυναμία της Ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και των σχημάτων της λεγόμενης κεντροαριστεράς στο να αποσύρει από πάνω της ένα έντονο παλαιοκομματικό «κυβερνητισμό» που για 20 περίπου χρόνια διατηρούσε και περιέθαλπε, αλλά και κυρίως της εγγενούς της αδυναμίας να εκφράσει και να μετουσιώσει ένα ξεκάθαρο αντιπολιτευ τικό λόγο, για τον απλούστατο λόγο ότι όσα σήμερα επιχειρεί η Κυβέρνηση αποτέλεσαν σημαντικά σημεία της δικής της πολιτικής στρατηγικής και συμπεριφοράς .

Αυτή είναι η πολιτική συγκυρία σήμερα .

Η κοινωνία σήμερα διαπιστώνει επιτέλους την χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, καθώς οι μεγάλες υποσχέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας, για αλλαγές, εκσυγχρονισμό και επανίδρυση του κράτους, δεν μπορούν πια να συγκαλύψουν την πραγματικότητα της αναξιοκρατίας, των «κολλητών», των πελατειακών σχέσεων, της διαπλοκής και των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, καθώς είναι πλέον η καθημερινή ασφυκτική πίεση που της ασκείται από την ανεργία, την «ελαστική» και ανασφάλιστη εργασία, την σήψη στον δημόσιο τομέα , τα εξαντλητικά ωράρια, τις συντάξεις πείνας και την συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και των ατομικών ελευθεριών .

Η κοινωνία όμως αυτήν την φορά ταυτόχρονα είδε επιτέλους και μία νέα αριστερά να δίνει αγωνιστικά το παρόν στο πλάι των κινημάτων και των εργαζομένων, να ορθώνει προγραμματικό λόγο, να προτείνει λύσεις για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα, λύσεις διεξόδου από τη κρίση, προς όφελος των παραγωγικών δυνάμεων της εργασίας, προς όφελος της κοινωνίας στην οποία σήμερα επιτίθεται η κυρίαρχη πολιτική, να αναζητά διέξοδο στη διαμόρφωση μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας, να αναζητά μια διέξοδο από την κρίση στα αριστερά.

Αυτό το τελευταίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο γεγονός ότι πλέον οι πολίτες όχι μόνο δυσανασχετούν όπως ίσως και παλαιότερα, αλλά τώρα πλέον έπαψαν στην μεγάλη τους πλειοψηφία να προσδοκούν και να τρέφουν ελπίδες από την εναλλαγή των δύο κομμάτων στην εξουσία , όπως μέχρι το 2004 .

Οι πολίτες όχι μόνο παρακολουθούν απογοητευμένοι τις εξελίξεις και μία αδυσώπητη καθημερινή πραγματικότητα, απογοήτευση η οποία οδηγούσε σε πολιτική απάθεια την οποία παλαιότερα τα κόμματα εξουσίας εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν.

Σήμερα η ίδια αυτή πραγματικότητα δεν οδηγεί σε απάθεια, αλλά οδηγεί τον δικομματισμό σε κατάρρευση, γιατί απλούστατα μία ολόκληρη γενιά που εισήλθε τα τελευταία είκοσι χρόνια στην παραγωγή εργασίας με τις ψευδαισθήσεις ενός ισχυρού «κράτους πρόνοιας», μίας οικονομικά «εκσυγχρονισμένης ισχυρής Ελλάδας» ή ακόμα και μίας «επανίδρυσης» των κρατικών δομών και πάταξης της κρατικής διαφθοράς του «σεμνά και ταπεινά» διαπιστώνει καθημερινά ότι το μέλλον της θα είναι σίγουρα πολύ χειρότερο από το παρελθόν της, ότι όσα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα είχαν κατακτήσει οι προηγούμενες γενεές , τώρα απλώς είναι ανίσχυρα κείμενα και αύριο θα είναι λήμμα σε εγκυκλοπαίδεια και ότι τελικά η καθημερινότητα της θα γίνεται ακόμα χειρότερη όσο θα μειώνεται η προσωπική αντίσταση κάθε πολίτη .

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται επιτέλους ότι η σημερινή κρίση του δικομματισμού δεν αποτελεί απλώς μια κρίση των κομμάτων εξουσίας που περνά μέσα απλώς από την πτώση των εκλογικών τους ποσοστών. Η κρίση του δικομματισμού είναι στην πραγματικότητα κρίση της μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης της χώρας .

Το αίτημα λοιπόν, το νέο όραμα για την ελληνική κοινωνία σήμερα είναι μια «νέα μεταπολίτευση». Μια νέα μεταπολίτευση που θα φέρει στο προσκήνιο τις δυνάμεις της κοινωνικής ενεργοποίησης, της κοινωνικής αντεπίθεσης, τις συσπειρώσεις των πολιτών της δράσης .

Μία νέα μεταπολίτευση που μπορούν να δημιουργήσουν οι ίδιοι οι πολίτες, χωρίς να έχουν ανάγκη συναντήσεις κορυφής σε κομματικά γραφεία .

Αυτό είναι το νέο κοινωνικό όραμα σήμερα .

Σε αυτή την δυσμενή για τους πολίτες συγκυρία που δημιουργεί όμως νέους όρους και προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του πολιτικού τοπίου, αν κάτι κινείται ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, αντιπαλεύει και αντιπολιτεύεται ουσιαστικά μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο σήμερα, σε ότι εκπορεύεται από την κυβερνητική πρακτική και δράση αλλά και την συμβιβασμένη πολιτική πρακτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., προέρχεται κυρίως από την ριζοσπαστική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκτός της συνεπούς ιδεολογικοπολιτικής στάσης του, έχει αναδείξει επιτέλους και μία νέα ηγετική ομάδα που εμπνέει τον πολίτη, δίνει ελπίδα στον απλό εργαζόμενο αλλά και προωθεί μία νέα αντικομφορμιστική αντίληψη για την πολιτική έξω και πέρα από παλαιοκομματικές πρακτικές και παλαιολιθικά σύνδρομα του 1917 .

Τώρα όμως είναι η κρίσιμη ώρα η ριζοσπαστική αριστερά να προτείνει την δική της εναλλακτική πρόταση όχι όμως στην κατεύθυνση της διαχείρισης της κρίσης του συστήματος, αλλά στην κατεύθυνση της αλλαγής των δομών και της λειτουργίας του, να αλλάξει τους πραγματικούς συσχετισμούς, να προωθήσει τομές και μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούν σε αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, που θα μοιράζουν δίκαια τα οικονομικά βάρη στις δυνάμεις της παραγωγής, που θα εξασφαλίζουν πρόοδο και ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και στον πολίτη, να υπερασπισθεί την κοινωνία, την εργασία, το περιβάλλον, τα δημοκρατικά κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα των πολιτών.

Τώρα είναι η κρίσιμη ώρα που οι πολιτικοί συσχετισμοί φαίνεται να αντιστρέφονται, να αποδείξει η ριζοσπαστική αριστερά ότι έχει ρεαλιστική πρόταση διεξόδου από τη κρίση:

Με την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος των εργαζομένων, με την διεύρυνση, των κοινωνικών διεργασιών και των αντιστάσεων, ώστε οι τομές και οι αλλαγές στο πολιτικό πεδίο, να υποστηρίζονται από ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα, που δεν θα σύρεται αλλά θα αγωνίζεται και θα διεκδικεί .

Με την ευρύτερη δυνατή πολιτική ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς μακριά από τα χρεοκοπημένα κεντροαριστερά σενάρια που θυμήθηκαν πρόσφατα αυτοί που από το 1981 και μετά ήθελαν την αριστερά ταπεινωμένη στην γωνία, με μια πολιτική ενότητα που θα εκπροσωπεί τους εργαζόμενους, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, τις νέες και τους νέους, τους πολίτες που βρίσκονται σε συνεχή πολιτική αναζήτηση .

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει ένα χειροπιαστό δείγμα της ενότητας της πολιτικής και της κοινωνικής αριστεράς. Αποτέλεσε αρχικά ένα σχήμα συνάντησης κορυφής και κομματικών μηχανισμών και αρχίζει πλέον να εξελίσσεται σε πλατύ και ανοιχτό σχήμα συνάντησης, όχι μόνο οργανωμένων κομματικά δυνάμεων αλλά και του ανένταχτου κόσμου της αριστεράς, των απλών αριστερών πολιτών που μέχρι σήμερα «ήταν σπίτι τους» .

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μέσα από διαδικασίες πλατιάς συμμετοχής των απλών πολιτών και των πολιτικών και θεωρητικών επεξεργασιών που με ιστορική νομοτέλεια θα την ακολουθήσουν να διευρύνει και να συσπειρώσει την επιρροή του στους κοινωνικούς και εργασιακούς χώρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για ζυμώσεις και ανακατατάξεις στο ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά και στον χώρο των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν και αναζητούν διέξοδο, να αναζητήσει μαζί τους ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο ανατροπής του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων της κατεστημένης πολιτικής τάξης .

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μέσα από την οργανωτική ανασυγκρότηση του που πρόσφατα αποφάσισε η 1η πανελλαδική του σύσκεψη να συμβάλει στην διαμόρφωση ενός πρωτοπόρου, σύγχρονου και ριζοσπαστικού διεξόδου από την κρίση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος διανομής και χρήσης της εξουσίας, να οδηγήσει στην αναδιαμόρφωση του πολιτικού status και να γίνει δυνατή η συγκρότηση μίας νέας αριστερής πλειοψηφίας μέσα στην μαχόμενη κοινωνία .

Αυτό είναι το νέο πολιτικό στοίχημα για την Αριστερά σήμερα .